Geokraty (geokomórki)

Geokratowe systemy zostały opracowane w latach siedemdziesiątych minionego stulecia i służyły do budowania dróg i portów lotniczych na nienośnym podłożu i w niesprzyjających klimatycznych warunkach. Stwierdzono, że umiejscowienie takiej geokratowej struktury wypełnionym kruszywem skutkuje znacznie większą nośnością niż dotychczas używane technologie. Najlepszym materiałem do wykonania geokrat ze względu na wytrzymałość, trwałość, szybkość budowy i ceny jest wysokiej jakości polietylen (HDPE).

Geokrat używa się do stabilizacji, wzmocnienia fundamentów i jako element zapobiegający powierzchniowej erozji na przykład do zatrzymania cząstek gruntu, kory lub małych roślin do prac ziemnych i prac budowlanych a przede wszystkim na narażone brzegi cieków wodnych.

Stabilizacja podkładowych warstw i podłoży

Warstwa kruszywa rozkłada naprężenie i tym samym zmniejsza napięcie działające na warstwy podkładowe. Geokraty dzięki obniżeniu poziomego ruchu cząsteczek w geokratach rozprowadzają naprężenie na większą powierzchnię a co za tym idzie osiągają niższe naprężenie końcowe. Do wypełniania geokrat w celu stabilizacji podłoża używa się kruszywa lub innego materiału który jest dobierany ze względu na porządane właściwości.

Ochrona przeciwerozyjna

Zazielenienie skarpy oraz użycie geokrat daje ekonomiczne rozwiązanie dla trudnych warunków erozji. Materiał wypełniający jest zazębiany w ich strukturze, które ograniczają jego przemieszczanie. Geokraty są montowane na dnie lub na obrzeżach koryt rzek i dróg, chronią skarpę przed uszkodzeniami wynikającymi z wodnej erozji.

Oporowe konstrukcje

Za pomocą geokrat możliwe jest wykonanie oporowej konstrukcji na stromym zboczu. Geokraty w takich konstrukcjach funkcjonują jako wzmacniająca warstwa, a do ich wypełnienia służy kruszywo, które zapewnia pionowe odwodnienie. Oporowe konstrukcje są najczęściej wypełniane lokalnym kruszywem, a tym samym eliminują dość wysokie koszta pozyskiwania materiału.