Geosiatki tworzy powierzchniowa, polimerowa struktura składająca się z sztywnych, integralnych połączeń, które są związane przez wytłaczanie, klejenie, wiązanie, lub przeplatanie. (EN ISO 10318).
Geosiatki są wyprodukowane jako polimerowa struktura, składająca się z nachodzących na siebie podłużnych i poprzecznych pasów, które są połączone za pomocą zgrzewania, klejenia lub wytłaczania. Tworzą one otwory zwykle o wielkości od 10 -100 mm, które pozwalają na przenikanie cząstek ziemi/skały.
GEOSIATKI MOGĄ BYĆ WYPRODUKOWANE NA WIELE SPOSOBÓW:
- dziurkowanie grubej folii, a następnie jej nagrzewanie i rozciąganie w jednym lub większej ilości kierunkach
- wytłaczanie materiału w regularnych odstępach w kierunku wzdłużnym i poprzecznym
- wiązanie lub luźne splatanie pasm jeden przez drugi, a następnie łączenie punktów styku
Geosiatki chrakteryzują się otwartą strukturą, gdzie powierzchnia pokrywa więcej niż 40% całej powierzchni. Naprężenia powstają poprzez zazębianie się kamienia w otworach, ale także przez tarcie w żebrach i pasach.
GEOSIATKI DZIELĄ SIĘ NA 4 TYPY:
- Tkane
- Ekstrudowane
- Zgrzewane
- Monolityczne
Tkane i zgrzewane geosiatki są cieńsze i bardziej elastyczne niż ich monolityczne odpowiedniki. Geosiatki te pod wpływem obciążenia często nie zachowują swojej geometrii. Podczas większych sił dochodzi do wyraźnej deformacji podłoża.
Monolityczne geosiatki są sztywne, utrzymują swoją geometrię i mają wytrzymałe spoiny. Naprężenia dzięki konstrukcji geosiatki mogą być absorbowane nie tworząc dużych deformacji. Geosiatki wytłaczane wykazują wówczas mieszane właściwości między dwoma opisanymi typami.
GEOSIATKI Z PUNKTU WIDZENIA WYTRZYMAŁOŚCI DZIELĄ SIĘ NA:
- jednoosiowe geosiatki – wyraźnie większa wytrzymałość w jednym kierunku
- dwuosiowe geosiatki – podobna wytrzymałość w podłużnym i poprzecznym kierunku