Ziemne nasypy i skalne ściany są narażone na najróżniejsze czynniki erozyjne, które nagatywnie wpływają na funkcjonalność i bezpieczeństwo konstrukcji.
Z tego powodu konieczne jest, aby konstrukcja z punktu widzenia niezawodności była wykonana kompleksowo – mowa tutaj o maksymalnym wyeliminowaniu wszystkich problemów, które mogą pojawić się w trakcie budowy oraz w czasie eksplatacji. Należy zwrócić szczególną uwagę na wykonanie prawidłowej, powierzchniowej, antyerozyjnej ochrony, która będzie elminiować potencjalne ryzyko wystąpienia erozji.
ANTYEROZYJNA OCHRONA
W celu zaprojektowania niezawodnej konstrukcji, należy określić ryzyko erozji i wybrać prawidłowy sposób ochrony w zależności od następujących czynników:
- erozja grawitacyjna (ruchy skalne i osadowe spowodowane grawitacją)
- erozja wodna (deszcz, spływająca woda)
- erozja lodowa (niszczenie skał poprzez zamarzajacą wodę w szczelinach skały)
- chemiczna erozja
- tektoniczne skutki erozji
- erozja wynikająca z aktywności człowieka
W dzisiejszych czasach, na rynku występuje szerokie spektrum technologii umożliwiających zabezpieczenie antyerozyjne. Oferujemy inwestorowi nie tylko techniczną, ale przede wszystkim ekonomicznie korzystną alternatywę względem konwencjonalnych rozwiązań zapobiegania erozji.
Korzystnym rozwiązaniem są antyerozyjne aplikacje za pomocą geosyntetycznych produktów. W tym przypadku konieczne jest rozdzielenie dwóch typów erozji, na tą występującą w nasypach ziemnych a w skalnych ścianach.
&nbs
ANTYEROZYJNA OCHRONA GRUNTOWYCH SKARP
Główną przyczyną uszkodzeń w gruntowych skarpach są przede wszystkim uszkodzenia wynikające z spływającej wody po obfitych deszczach. Mnóstwo stróżek wody przewyższa możliwości filtracyjne gruntu, co powoduje powstanie erozji żłobinowej tworzącej erozyjne rynny często o dużej głębokości i szerokości.
Luźny grunt następnie jest przemieszczany i osiada w różnych drenażowych systemach (rynny, powierzchniowe dreny) powodując ich zatykanie. Na ich utrzymanie są poświęcane często niemałe finansowe środki.
Innym częstym typem erozji jest woda działająca długoterminowo lub tymczasowo. Przede wszystkim są to obszary zalewowe, obszary narażone na fale morskie lub sporadyczne szybko poruszające się prądy (np. brzegi rzek, morza, rowy, zapory i przepełnione tamy).
Ochrona gruntowych skarp przed erozją może w pewnym stopniu zapewnić roślinność. Może to jednak nie wystarczyć na stromych skarpach lub w nasypach z zbrojonym gruntem.
ANTYEROZYJNA OCHRONA SKALNYCH ŚCIAN
Wietrzenie i niskie temperatury często prowadzą do pękania bloków skalnych, a następnie do bezpośredniej infiltracji wody w pęknięcia, co przyspiesza degradację masy skalnej. Dzieje się to na obszarach, które są w kontakcie z obszarami publicznymi, drogami, oraz infrastrukturą kolejową, gdzie stwarzają bardzo duże niebezpieczeństwo w wyniku spadających odłamków lub całych bloków skalnych.
OCHRONA ANTYEROZYJNA NAWIERZCHNI
Dobrym rozwiązaniem powyższszego problemu oprócz tradycyjnych metod antyerozyjnych jest zastosowanie geosyntetycznych geosiatek umożliwiających znaczną zdolność adaptacji do zmieniających się warunków budowlanych.
Parametrami konstrukcji wpływającymi na wybór rodzaju antyerozyjnej ochrony są:
- Stopień eksponowania (natężenie opadu, natężenie przepływu)
- Gatunek, struktura i właściwości gruntu
- Nachylenie, gęstość i nieciągłości
- Nachylenie i długość skarpy
- Gęstość i typ roślinnej pokrywy
Innym ważnym czynnikiem powodującym bezproblemowe funkcjonowanie antyerozyjnej ochrony poza prawidłowym projektem jest właściwe wykonanie konstrukcji oraz jej zgodność z procesem technologicznym producenta.
GEOSYNTETYKI JAKO ANTYEROZYJNA OCHRONA ZIEMNYCH KONSTRUKCJI
Odpowiedni sposób ochrony nawierzchni przed erozją jest dla niej najistotniejszym kryterium bezproblemowego funkcjonowania. Diagram poniżej przedstawia wytyczne odnośnie stosowania i projektowania zabezpieczeń przeciwerozyjnych.
Główna przewaga syntetycznych geosiatek (np.Trinter) wobec produktów dających tymczasową ochronę jest to, że te pierwsze współpracują z roślinnością (korzenie są chronione geosyntetykami) i niepodlegają biologicznej degradacji (pełnią swoją funkcję przez cały okres funkcjonowania konstrukcji).
OCHRONA SKALNYCH ŚCIAN ZA POMOCĄ SIATEK
Zabezpieczenie skalnego masywu polega na odciążeniu niestabilnych skalnych bloków poprzez złapanie ich za pomocą trwałej, wytrzymałej, stalowej siatki, która jest zamocowana do ścian za pomocą kotew. Jednym z najważniejszych parametrów zapewniających bezpieczeństwo ściany skalnej jest przede wszystkim wielkość bloków skalnych, które należy zabezpieczyć, co determinuje wielkość oczka antyerozyjnej siatki. Ponadto, należy kłaść szczególny nacisk na żywotność poszczególnych elementów, zwłaszcza w zależności od czynnika korozji.
We wszystkich realizacjach i projektach należy pamiętać, że ochrona przeciwerozyjna zapewnia jedynie stabilność powierzchni konstrukcji. Nie zwiększa ona ogólnej stabilności, która musi zawsze być oceniana niezależnie (niezależnie od rodzaju ochrony przed erozją).
Podsumowując, ochrona przeciwerozyjna podlega określonym zasadom, które zawsze muszą być brane pod uwagę przez projektanta. Decydującym czynnikiem jest między innymi wybór materiału przeciwerozyjnego, którego wydajność zależy przede wszystkim od metody i rodzaju zastosowania. Z tego powodu, zaleca się zawsze skonsultować z profesjonalną firmą z odpowiednim doświadczeniem w zakresie proponowanej technologii.